الف) خداى تبارك و تعالى به دنبال امتحانى طولانى در كیفیت برخورد مسلمانان با اولیاى الهى وجود شریف حضرت مهدى ارواحنا له الفداء را، در پس پرده غیبت قرار داد. از آن رو كه مى دانست اگر در چنین شرایطى او را ظاهر گرداند، از اكثر مردم، تعدّیات و تجاوزات مختلفى در حق او صورت خواهد گرفت كه به موجب آن، مستحق عقوبات الهى خواهند شد. پس ولىّ خود را از دیدگان مردم پنهان داشت تا بدین وسیله وجود و حضور او كه چشمه رحمت است، مایه نقمت نگردد.[1]
ب) ابراهیم كرخى گوید به امام صادق علیه السلام عرض كردم: خدا امرتان را اصلاح كند، آیا على علیه السلام در دین خداى عزّوجلّ قوى نبود؟ فرمود: «چرا».
گفتم: پس چگونه مخالفین بر او غلبه یافتند و چرا آنان را دفع نكرد و چه چیزى او را باز داشت؟
فرمود: «آیه اى در كتاب خدا مانع او شد.» پرسیدم: چه آیه اى؟
فرمود: «قول خداوند عزّوجلّ: «لوتزیّلوالعذّبنا الذین كفروا منهم عذاباً الیماً».[2]
«اگر مؤمنان و كافران از هم جدا مى شدند، كافران را به عذابى دردناك دچار مى كردیم».
به موجب این آیه، خداوند در اصلاب مردم كافر و منافق ودیعت هایى دارد كه همان فرزندان صالح هستند و از نسل آنان پدید مى آیند، از این رو على علیه السلام آن پدران را نمى كشت تا آنكه ودیعت هاى الهى خارج شوند. بعد از خروج آن ودایع بود كه بر هركس از آنان غلبه مى یافت او را مى كشت. و چنین است قائم ما اهل البیت كه ظهور نمى كند تا آنكه همه نسلهاى پاك و مؤمن كه ودیعت هاى خدایند، ظاهر شوند. آن زمان است كه ظهور مى كند و بر هر كس غلبه یابد مى كشد.» [3]
ج) امام صادق علیه السلام فرمود: «یا عمار الصدقة و اللّه فى السر افضل من الصدقة فى العلانیة و كذلك عبادتكم فى السر مع امامكم المستتر فى دولة الباطل افضل، لخوفكم من عدوكم فى دولة الباطل».[4]
«اى عمار! همچنانكه صدقه پنهانى بهتر از صدقه آشكار است، عبادت پنهانى شما در دولت باطل در حالى كه امامتان پنهان و مستور باشد، افضل و داراى ثواب بیشتر است، به خاطر ترسى كه شما در دولت باطل از دشمنانتان دارید.
پی نوشت ها :
[1]نقل با تصرف از كلام شیخ صدوق رحمة اللّه ـ كمال الدین جلد 2 صفحه 641.
[2]سوره فتح، آیه 25.
[3]مدرك پیشین ص 642.
[4]مدرك پیشین ص 646.